Camouflage helm
Tijdens de Tweede Wereldoorlog had boer Henk, de broer van mijn oma, noodgedwongen Duitse soldaten ingekwartierd in zijn woning. Ik schreef hier al eerder over. De oorlog was een donkere periode vol angst en onzekerheid.
Op een heldere herfstochtend was Henk bezig met het ploegen van zijn veld, een taak die hem altijd een gevoel van vrede en voldoening gaf. Tijdens het bewerken van de akker, ik vermoed niet lang na de bevrijding, merkte hij iets vreemds op in de grond. Een glimp van metaal schitterde in het ochtendlicht. Nieuwsgierig liep hij naar de plek toe. Met zijn schop begon hij voorzichtig te graven.
Na enkele minuten kwam een Duitse camouflagehelm tevoorschijn. De helm was nog in redelijk goede staat, zo begreep ik van zijn kinderen waar ik het verhaal van heb gehoord. Henk pakte de helm op en staarde er vast en zeker verwonderd naar. Zijn gedachten zullen ongetwijfeld afgedwaald zijn naar de oorlogsjaren. Hij herinnerde zich de dag dat de soldaten bij hem aanklopten, hun zware laarzen die de houten vloer van zijn boerderij deden kraken. Hij had geen keus gehad; de bezetters eisten onderdak en hij moest gehoorzamen. De soldaten waren jong, gewone jongens, soms wat nerveus en ver weg van huis.
Toen de oorlog eindigde en de Duitsers zich terugtrokken, was de boerderij achtergelaten in een staat van chaos. De soldaten waren in haast vertrokken, veel spullen hadden ze achtergelaten, waaronder deze helm, zo bleek nu.
Met de helm in zijn handen liep Henk terug naar de boerderij. Hij waste het zand en modder eraf. De helm kreeg een plek op een plank in de schuur, tussen oude werktuigen en andere herinneringen aan een vervlogen tijd. Elke keer als Henk erlangs liep, voelde hij een zekere verbondenheid met de geschiedenis. Het was een herinnering aan de veerkracht van mensen, zelfs in de donkerste tijden.
Soms kwamen er mensen langs, jong en oud, en Henk vertelde hen het verhaal van de helm. Ook ik kwam als jonge jongen wel eens op de boerderij maar was net te laat. De helm bleek te zijn meegegeven aan een vertegenwoordiger die bij een bezoek aan de boerderij de helm zag liggen. Hij vond het een interessant item en had zelf nog gevochten tegen de Duitsers in mei 1940. De kinderen (of Henk toen nog leefde weet ik niet) vonden het een aardige kerel en gaven hem de helm cadeau.
Jullie begrijpen dat dit altijd nog een beetje pijn doet. Een dergelijk item zou een prachtige plek op deze website en in de collectie hebben gekregen. Ik moet het helaas alleen doen met het fantastische verhaal!
De kans is uitermate klein, maar mocht je dit verhaal lezen en in bezit zijn van een dergelijke helm die hierbij past hoor ik dat graag. Neem dan contact met mij op via de contactpagina. Bedankt.