Het karretje
Al jaren fiets of rij ik met de auto langs een woning en altijd moest ik even kijken naar een soort van karretje welke door de eigenaar van de woning destijds in zijn tuin is geplaatst. Dit karretje trok altijd al mijn aandacht. Als kleine jongen bouwde ik namelijk regelmatig aan schaalmodellen (met de nadruk op militaria) uit de Tweede Wereldoorlog. Deze modellen waren altijd zeer nauwkeurig afgeleid van het origineel. Zo leerde ik al snel onderdelen van militaire objecten herkennen. Ik musea zag ik bijvoorbeeld tanks waarvan ik de onderdelen al eerder in mijn hand had gehad, maar dan op schaal 1/35. Iedereen die ooit in de modelbouw heeft gezeten zal dit wel herkennen denk ik.
Maar goed, terug naar het karretje. Regelmatig fietste ik als kind door de dorpen in de omtrek en veelal nam mijn fantasie de loop met mij. Ik zag namelijk overal resten van de oorlog, althans dat fantaseerde ik veelal. Altijd al gefascineerd door deze geschiedenis die zich ook hier lokaal heeft afgespeeld. Zo fietste ik al kind ook vaak langs dit karretje en elke keer deden de wielen mij bekend voor.
We maken nu een sprongetje van 20 jaar vooruit. Zo reed ik recentelijk opnieuw langs het object en uiteraard trok het weer mijn aandacht. Dit keer wilde ik er meer van weten. Ik trok de stoute schoenen aan en belde bij de eigenaar van de woning aan. Een briefje op de voordeur liet mij weten dat ik achterom moest lopen. Dit gedaan en jawel, de eigenaar zat met zijn familie achter de woning van het zonnetje te genieten.
Hallo, mag ik u wat vragen, vroeg ik voorzichtig. Hoe komt u aan dat karretje?
De eigenaar vertelde mij dat hij het karretje van zijn vader heeft overgenomen. Zijn vader was boer en had een boerderij vlakbij Vliegveld Valkenburg Zh. Op de plek waar recentelijk anno 2019 een fietsbrug is geplaatst over de Rijn. Deze brug verbind Oegstgeest met Valkenbrug Zh. Het karretje stond achter de woning van zijn vader helemaal overwoekerd door onkruid. De geschiedenis is verder helaas niet bekend, maar het lijkt erop dat de vader van de eigenaar de wielen heeft gevonden (wellicht zelfs op zijn land van destijds) en gebruikt heeft om dit karretje te maken voor gebruik op de boerderij.
Ik mocht van de eigenaar het karretje van dichtbij bekijken. Dit natuurlijk gelijk gedaan en wat bleek. Al die jaren dat ik er langs fietste en fantaseerde dat deze wielen uit de oorlog zouden komen bleek geen fantasie te zijn. Deze wielen zijn daadwerkelijk van origine afkomstig uit de oorlog en wel van een Duitse handkar. Onder de rode na oorlogse verf die op plekken afbladdert is nog goed de gele originele Wehrmacht kleur te vinden. Ook hebben de wielen de originele Continental banden er nog opzitten. De rest van de kar is overigens na oorlogs. Na wat foto's te hebben genomen en een babbeltje te hebben gemaakt bedankte ik de eigenaar voor zijn verhaal en de foto's en stapte ik voldaan weer richting huis.
Als lezer denk je wellicht, hoe bijzonder zijn een paar wielen? In principe zijn het inderdaad maar een paar wielen. En inderdaad niet heel bijzonder. Maar voor mij persoonlijk spreek het tot de verbeelding. Een fantasie als kind blijkt later toch geen fantasie te zijn. Deze wielen hebben de roerige jaren 40-45 meegemaakt en ademen een stuk geschiedenis op locale grond. Hoe gaaf is dat!
